2017/01/29

Bogdan Rogatko, chciało by się rzec człowiek renesansu, któremu przyszło żyć w jakże trudnych czasach, związany z niezależnymi polskimi wydawnictwami, wybitny krytyk literacki, były dyrektor wydawnictwa literackiego w Krakowie, poeta, twórca wielu opowiadań i felietonów z których przebija radość życia i dystans do zdarzeń które służyły za kanwę powstania.

Człowiek kultury, który odcisnął spore piętno na krakowskim środowisku literackim, współtwórca i wydawca przez wiele lat Dekady Literackiej i Nowej Dekady Krakowskiej.

W okresie próby w stanie wojennym pisał miedzy innymi pod pseudonimem Józefa Daneckiego dla „Kultury” paryskiej i dla wielu wydawnictw drugiego obiegu i o tym wszystkim w dniu jego pożegnania na cmentarzu Rakowickim w Krakowie w bardzo pięknej opowieści o życiu naszego Przyjaciela Bogdana mówił Michał Zabłocki, Prezes Zarządu Stowarzyszenia Pisarzy Polskich Oddziału w Krakowie.

Ta działalność na niwie kultury w środowisku krakowskim ale nie tylko, jest powszechnie znana a pod koniec życia jego talent literacki i ogromna pracowitość, zaowocowały przygotowaniem swoistej sagi rodowej, jakże licznymi odniesieniami i do historii Polski i jej współczesnych wydarzeń. Jak to bywa w życiu, promocja ostatniego wydania tej szczególnej historii rodzinnej na tle wielu wieków polskiej przeszłości i teraźniejszości odbędzie się w najbliższym czasie w Krakowskim Oddziale Związku  Literatów Polskich.

Ale Bogdan miał też inną twarz. Kiedy w latach 90, tworzyliśmy instytucje budujące podstawy gospodarki rynkowej, to Bogdan aktywnie włączył się do pracy w Krakowskim Instytucie Nieruchomości wykorzystując swój talent, wiedzę, a przede wszystkim rzetelność i pracowitość w prowadzeniu i rozwijaniu działalności Instytutu. Niezliczone artykuły w Świecie Nieruchomości, których sam był autorem, ale również do których powstania przyczynił się mobilizując liczne grono ekspertów związanych z KIN-em, stanowiły w latach 90 istotny głos środowiska ekonomistów prawników i wielu ekspertów z różnych dziedzin do powstania profesjonalnego rynku nieruchomości i budowania etosu zawodów z nim związanych.

Jak pięknie powiedział Kazimierz Kirejczyk na wieść o jego odejściu: „Poeta, krytyk literacki, który znakomicie odnajdywał się w świecie ekonomii i biznesu. Miał poszanowanie dla prawa i zrozumienie dla ludzkich potrzeb i godności człowieka”.

Kiedy z gronem Przyjaciół i ekspertów z Krakowskiego Instytutu Nieruchomości spotkał się na konferencji w Wilnie w 2006 r. to znakomicie wyczuł nowe wyzwania jakie stanęły przed propaństwowo nastawionymi ekspertami i przedstawicielami organizacji pozarządowych. Z ogromną życzliwością przystąpił to tworzenia Fundacji Europejskiego Instytutu Nieruchomości. Wydawać by się mogło, że powstała jedna z wielu organizacji, która swoim celem uczyniła upowszechnianie różnorodnych europejskich norm na rynku nieruchomości, z wykorzystaniem doświadczeń prawodawstwa i zmian jakie przechodziły rynki nieruchomości w krajach europejskich. Tu obejmując funkcję w Zarządzie służył swoim talentem i umiejętnością redagowania w sposób jasny i zwięzły różnorodnych wydawanych przez Instytut monografii, podręczników i opracowań. Dobrze służą one do dziś w rozwijaniu i cywilizowaniu rynku nieruchomości w Polsce.

Publicznie ta strona jego działalności, jest mniej znana, ale bez jego codziennego trudu nie było by tych ponad 10 lat działalności Fundacji, jej sukcesów i stałego upowszechniania misji cywilizowania i godnego funkcjonowania ludzi i instytucji w świecie biznesu i ekonomii.

Wydawnictwa przy których pracował uzyskiwały nagrody i wyróżnienia w tym „Nagrodę Specjalną Ministra Infrastruktury za wysoki poziom edytorski oraz wnikliwą prezentację problematyki z dziedziny gospodarki nieruchomościami w 2009 roku”. Był niestrudzonym redaktorem Property Journal i mobilizował nas Członków Fundacji do odpowiadania na jego łamach, na bieżące problemy, wyzwania związane z rynkiem nieruchomości.

Sam był autorem kilku znakomitych artykułów, których historyczna wiedza i umiejętność docierania do jakże różnorodnych źródeł pozwalały na ciekawe i często zaskakujące opinie o współczesnych problemach związanych z rewitalizacją, urbanistyką czy problemami prawnymi („Rzymskie nieruchomości”).

W ostatnich latach zmagający się z chorobą i bólem zachował czas i chęć pomocy innym, do końca współpracował zarówno na polu krytyki literackiej jak  i działalności EIN-u w rozwiązywaniu nie tylko bieżących problemów, ale budowaniu perspektyw na kolejne lata.

W naszym gronie pozostanie o Nim pamięć, jako o uśmiechniętym dobrym, życzliwym człowieku i stale będziemy wracać do jego dorobku tego literackiego i tego eksperckiego bo wnosił do swojego kręgu światło, które nie przemija.

Bogdan Rogatko
Pseudonimy: Józef Danecki, Mikołaj Ruszkowski, Quidam, Dżoker
Kryptonim: BO-RO
edytor, krytyk literacki, publicysta

Nagrody:
Nagroda „Życia Literackiego” za książkę Zofia Nałkowska w 1981 r.
Nagroda Polcul Foundation (zwana „polcule”) za działalność kulturalną w 1988 r.
Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich od roku 1989.

Urodził się w roku 1940 w Hebdowie koło Proszowic. Po ukończonych studiach polonistycznych na UJ rozpoczął pracę zawodową w Wydawnictwie Literackim, trzy lata pracował naukowo na UJ, pracował też w Krakowskim Oddziale PWN-u oraz w tygodniku „Życie Literackie”, w którym był kierownikiem działu krytyki literackiej. Po weryfikacjach dziennikarskich w stanie wojennym miał zakaz pracy w prasie wydawanej przez RSW Prasa-Ruch. W latach 1984-1989 współredagował pismo podziemne „Miesięcznik Małopolski” oraz był szefem podziemnego wydawnictwa „Libertas”. W roku 1988 przebywał na stypendium Jerzego Giedroycia w Paryżu.

W latach 1990-1992 dyrektor Wydawnictwa Literackiego, następnie prezes Krakowskiej Fundacji Kultury. i dyrektor Krakowskiego Instytutu Nieruchomości. Do roku 2005 wydawał z ramienia Krakowskiej Fundacji Kultury „Dekadę Literacką”.

Od wielu lat zajmował się krytyką i historią literatury, publikował na łamach „Współczesności”, „Tygodnika Powszechnego”, „Życia Literackiego”, „Miesięcznika Literackiego”, „Literatury”, „Pamiętnika Literackiego”, Studiów Estetycznych”, pism podziemnych i emigracyjnych, jak :Kultura” paryska czy „Kontakt”. Członek redakcji „Dekady Literackie”, na łamach której publikował eseje i artykuły. Aktualnie członek „Nowej Dekady Krakowskiej”.

Wiceprezes Krakowskiej Fundacji Literatury, wydawcy „Nowej Dekady Krakowskiej”, wiceprezes Europejskiego Instytutu Nieruchomości.

Autor książek: Utopia Młodej Polski, 1972, Zofia Nałkowska, 1980, Linie przerywane, 1988, Czas zbliżeń. Szkice i wspomnienia, 2015, w przygotowaniu Kraków literacki.

Jacek Kolibski